Seinastu tíðina hava fimm persónar latið seg doypa í Immanuselskirkjuni í Tel Aviv. Ein av teimum er Sahar
Nakað av tí fyrsta, Sahar hoyrdi um kristnu trúnna, var, tá ið hann spældi fótbólt saman við nøkrum arábiskum kristnum. Hann legði merki til, at teir vóru øðrvísi á vøllinum. Teir banaðust iki og høvdu umsorgan fyri hvørjum øðrum.
Hann gavst at spæla fótbólt við temum, men Jesus, sum teir høvdu tosað um, fór ikki úr høvdinum hjá Sahar. Hann fór at lesa Nýggja Testamenti, og fýra ár seinni tók hann við trúgv á Jesus. Seinni flutti hann til Týskland, og har kundi hann tosa eitt sindur um sína trúgv. Men tá ið hann kom aftur til Ísraels, hevði hann ikki lætt við at tosa opið um sína trúgv. Men so einaferð stutt fyri jól, gjørdi hann nakað óvanligt. Hann skrivaði á sin facebookvanga: “Krossur framman. Heimur aftan. Eingin vegur aftur”.
Eingur vegur aftur. Daman hjá honum vildi ikki góðtaka, at teirra møguligu børn skuldi læra Jesus at kenna, so hann sá ongan annan møguleika enn, at tey fóru frá hvørjum øðrum.
Arbeiðið hevði hann longu sagt upp, tí hann helt ikki, at hann í starvinum sum seljari kundi lúgva fyri kundunum – eitt trýst, ið hann hevði kent á sær – og tað vildi hann ikki halda fram við, um hann veruliga vildi liva fyri Honum, ið livdi og doyði fyri hann.
– Eg tjenti nógvar pengar í arbeiðinum, men eg misti sál mína. Nú arbeiði eg sum hjálparfólk fyri børn við serligum tørvi.
Í grundini var tað ikki nakað nýtt fyri Sahar, at Guds Orð sigur, at ikki er rætt at lúgva. Men nú vildi hann eisini liva soleiðis sum Guds orð sigur.
Doyptur
Sahar varð doyptur stutt eftir páskir.
Sahar gongur í Immanuelskirkuna í Tel Aviv. Hetta er kirkjan, ið Ísraelsmissiónin hevur stuðla í forbøn og fíggjarliga í fleiri ár. Fýra onnur, sum eisini koma í Immanuelskirkjuna, hava eisini latið seg doypa fyri og eftir páskir.
Mynd:
Sahar læt seg doypa stutt eftir páskir.